vatman

I
asılıp kalasın diye

efsunlu zamanlarında gözlerimin

sana kendimden parçalar verdim

kirpiğinin ucuna sakladığın

burkulmuş sancılarını tuttum,

sana sundum

incelikle ve incelikli bir biçimde.

griliğinde umut şimşekleri parıldayan
bulutlar verdim

ki bir köpek gibi yalamayasın 

körpe yaralarını

II
sen ki bir vatmansın şimdilerde
boş bir t(r)ende, yapayalnız.

çokların içinde tüm tekliğinle

yüzün hep raylara dönük

durup kalır yanın yok
ondandır bunca gidişin.



Ç.
(Palamut Günlükleri)